Het heeft gesneeuwd vannacht; het heeft niet lang gelegen. De temperatuur is behaaglijk, maar nu in de deuropening maakt de tocht de frisse lucht niet waard.
Ik ga niet naar buiten, in de keukenkast ligt nog een blik soep. Trouwens, de splinter doet pijn bij het lopen.
De man met de hond loopt mijn huis voorbij. Hij zal me wel raar vinden, dat hij zo zit te kijken. Zelf loopt hij in een dikke jas en een pet op. Een behoorlijk contrast met mezelf, in pyjama, nergens naartoe starend. Niet een echte Kosmonaut. Iedereen in de buurt weet toch wie ik ben.
Ik negeer zijn knikje, doe net alsof ik een krant van de grond raap en met dat ik de deur sluit piest zijn hondje tegen mijn hek. Licht geamuseerd kijk ik hoe de man probeert niet te kijken naar het geplas en tegelijkertijd het hondje mee te trekken. Hink, druppel, hink, druppel. Wat een rare man.
Ik heb alleen een botte pincet. De splinter gaat er niet uit. Ik blijf wel binnen vandaag.
No comments:
Post a Comment